قوله تعالى: و لا تأْکلوا أمْوالکمْ مال یکدیگر مخورید بیْنکمْ در میان خویش بالْباطل بگزاف و بنا شایست و تدْلوا بها إلى الْحکام و آن را فرا دست حاکمان مگذارید برشوت، لتأْکلوا تا خورید بآن فریقا منْ أمْوال الناس، چیزى از خواستههاى مردمان بالْإثْم به بزهمندى و أنْتمْ تعْلمون و شما دانید که چه میکنید.
یسْئلونک ترا مىپرسند عن الْأهلة از نو ماهها قلْ بگوى هی مواقیت للناس آن هنگامهاى ساخته و نهاده خداى است مردمان را، و الْحج و ساخت حج را، و لیْس الْبر و پارسایى و نیکى آن نیست بأنْ تأْتوا الْبیوت منْ ظهورها که بخانههاى خود از بام درآئید، و لکن الْبر من اتقى لکن پارسایى پارسایى آن کس است که از خشم الله بپرهیزد، و أْتوا الْبیوت منْ أبْوابها بخانهها که آئید از در درآئید، و اتقوا الله و از خشم و عذاب الله بپرهیزید لعلکمْ تفْلحون تا مگر با نیکویى جاوید بمانید.
و قاتلوا و کشتن کنید فی سبیل الله در راه خداى و در آشکارا کردن دین اسلام، الذین یقاتلونکمْ بآن کسها که با شما جنگ میکنند در سبیل باطل و مه آوردن دین کژ، و لا تعْتدوا و اندازه در مگذارید و افزونى مجوئید إن الله لا یحب الْمعْتدین که الله دوست ندارد اندازه در گذارندگان را.
و اقْتلوهمْ و کشید ایشان را حیْث ثقفْتموهمْ هر جاى که شان دریابید و أخْرجوهمْ و ایشان را از مکه بیرون کنید، منْ حیْث أخْرجوکمْ چنانک شما را از مکه بیرون کردند، و الْفتْنة أشد من الْقتْل و شرک آوردن ایشان سختترست به نزدیک خدا از کشتن شما ایشان را، و لا تقاتلوهمْ و با ایشان کشتن مکنید عنْد الْمسْجد الْحرام به نزدیک مسجد حرام، حتى یقاتلوکمْ فیه تا آن گه که با شما کشتن کنند همان جاى، فإنْ قاتلوکمْ ور پس آنجا با شما کشتن کنند، فاقْتلوهمْ همانجاى کشید ایشان را کذلک جزاء الْکافرین چنانست پاداش کافران به نزدیک خداى.
فإن انْتهوْا پس اگر باز ایستند از کفر خویش فإن الله غفور رحیم خداى آمرزگارست و بخشاینده.
و قاتلوهمْ و با ایشان جنگ مىکنید حتى لا تکون فتْنة تا آن گه که بر زمین کافر نماند که مسلمانان را رنجاند، و یکون الدین لله و تا آن گه که بر زمین جز الله را دین نماند، فإن انْتهوْا پس اگر از رنجانیدن مسلمانان باز شوند و گزیت پذیرند فلا عدْوان افزونى جست و زور نیست إلا على الظالمین مگر بر افزونى جویان و ستم کاران.
الشهْر الْحرام بالشهْر الْحرام این ماه حرام بآن ماه حرام و الْحرمات قصاص و این شکستن آزرم بآن شکستن آزرم برابر فمن اعْتدى علیْکمْ پس هر که بر شما افزونى جست و از اندازه در گذشت فاعْتدوا علیْه بر وى افزونى جویید بمثْل ما اعْتدى علیْکمْ چنانک بر شما افزونى جست و از اندازه در گذاشت، و اتقوا الله بپرهیزید و بترسید از خداى و اعْلموا أن الله مع الْمتقین و بدانید که الله با پرهیزگارانست بنگه داشت و نیکو داشت.
و أنْفقوا فی سبیل الله و نفقه کنید در سبیل خداى و مه آوردن دین حق و لا تلْقوا بأیْدیکمْ إلى التهْلکة و دستهاى خود بنومیدى و بیم درویشى با تباهى میوکنید و أحْسنوا و ظن بخداوند خویش نیکو دارید، در کار روزى خویش و پاداش کردار خویش، إن الله یحب الْمحْسنین که الله دوست دارد نیکو کاران را.